بررسی هیستو مورفومتریک استخوان اسفنجی مهره دمی رت در طی آبستنی

آبستنی و شیردهی بر روی هموستاز کلسیم مادری و بالطبع استخوان مادری اثر می گذارد. اخیراً تغییرات ساختمان استخوان اسفنجی در بیوپسی های بال ایلیاک زنهای حامله مورد مطالعه قرار گرفته، اما از آنجائیکه مطالعه بیشتر بر روی نمونه های انسانی به علت تهاجمی بودن روش، بسیار مشکل می باشد، انتخاب یک مدل حیوانی ضروری بنظر می رسید. به همین منظور جهت تعیین دقیق هیستومورفومتری و ساختمان استخوان اسفنجی رتهای آبستن و اثرات آبستنی بر روی آن ، این مطالعه انجام گرفت.           در این مطالعه 20 رت آبستن (گروه مورد) و 8 رت غیر باردار به عنوان گروه کنترل مورد بررسی هیستومورفومتریک قرار گرفتند. پس از جدا نمودن مهره دمی شماره 2 در هر سه گروه ، نمونه ها در الکل 70درصد فیکس شده و سپس بطریق undecalcified ، مقاطع 8 میکرونی تهیه شد. تعداد 6-3 مقطع را از هر نمونه با سیستم آنالیز ترابکولایی (tas) از نظر متغیر های مختلفی مانند: حجم استخوانی ) ( bone volume ، تعداد ترابکولا(trabecular number)، فاصله ترابکولایی (trabecular separation)، پیوستگی ترابکولایی(trabecular connectivity) ، و عرض ترابکولایی (trabecular width) بررسی گردید.           اگر چه حجم استخوانی در طی آبستنی افزایش یافت اما این تغییر به حد معنی داری نرسید. عرض تیغه های استخوانی و فاصله بین ترابکولا در طی آبستنی افزایش معنی داری را نشان داد. پس از بررسی تمامی متغیرها مشاهده گردید که تغییرات قابل توجهی در نظم استخوان اسفنجی ایجاد شده که حاکی از اثرات مثبت آبستنی بر روی استخوان مادری دارد.           بطور کلی می توان نتیجه گرفت که تغییرات مثبت آبستنی بر روی استخوان رت می تواند در مقابل تغییرات هموستاتیک کلسیم در طی دوران شیر دهی عمل نماید.